Lora – Morinj – Ad absurdum!

srijeda, 01 jul 2009 00:55, kolumna IN4S

Pred Višim sudom u Podgorici ide suđenje šestorici pripadnika aktivnog i rezervnog sastava bivše JNA ”zbog ratnog zločina izvršenog u logoru Morinj kraj Kotora”. Okrivljenima je stavljeno na teret da su od 3. oktobra 1991. do 18. avgusta 1992. godine, kršeći pravila međunarodnog prava, naređivali i vršili mučenja, nečovječna postupanja i povrede tjelesnog integriteta, prema 169 ratnih zarobljenika i civila, koji su dovedeni s dubrovačkog područja. Na prvu vijest da će ta optužnica biti podignuta, svojevremeno je u magnovenju reagovao Vrhovni državni tužilac Hrvatske Mladen Bajić. On je “pozdravio odluku crnogorskog tužilaštva da podigne optužnicu za slučaj Morinj, ocjenjujući da je to dobra vijest koja govori da je pravda dostižna i da podizanje optužnice predstavlja dobar primjer saradnje Crne Gore i Hrvatske kada je u pitanju pravosuđe”. Međutim, veliko je pitanje da li je pravda zaista dostižna i da li Vrhovni državni tužilac Hrvatske u suštini samo baca javnosti prašinu u oči!?
Da podsjetim, u periodu izmedju 1991- 1997 u Hrvatskoj je postojao čak 221 logor i sabirni centar za srpske civile i ratne zarobljenike, a na teritoriji nepriznate Herceg Bosne su bila registrovana dodatna 44 hrvatska logora za srpske i bošnjacke zatočenike. Kod hrvatske političke elite, u dosadašnjoj praksi, nikad nije bilo prevelike političke volje za sveobuhvatnim rješavanjem pitanja zločina počinjenih u tim logorima, što se na analogni nacin prenosilo i na hrvatske sudove.
Može se, bez greške, reći da volja za rješavanjem pitanja sudbine nesretnih logoraša kod hrvatske političke elite i Vrhovnog državnog tuzioca Hrvatske postoji samo u slučaju kada se traži energično rješavanje stradanja pripadnika hrvatskog naroda od strane svih drugih, bilo gdje da se to desilo, kao što se radi u “slucaju Morinj”, ali ne i kada se radi o zločinima počinjenih u hrvatskim logorima nad civilima i ratnim zarobljenicima nehrvatima. A o kakvim zločinima se radilo u “Lori” najslikovitije govore svjedoci…

Brutalna likvidacija Nikšićana u “Lori”
Izvještaj Amnesti internešnala za 1993. godinu sadrži potresno svjedočenje Gavrila Tripkovića iz Čapljine, svjedok 259-94-6, o zvjerskom mučenju i likvidaciji petorice Nikšićana u Lori. Evo šta je u tom dokumentu zabilježeno…

"Jedno veče, ne sjećam se tačnog datuma, oko pola noći Tomo Dujić, koji je izgleda imao poseban pik na mene, izveo me je iz moje ćelije i odveo u drugu prostoriju. Tamo sam zatekao pet muškaraca koji su bili obučeni u standardne uniforme JNA. Po govoru sam shvatio da su to Crnogorci. Ovi ljudi su bili toliko izmrcvareni, polomljenih ruku i nogu, da je to na mene ostavilo jedan težak utisak. Ovaj prizor nikada neću moći da zaboravim. Koliko se sjećam svima su im bile odsječene uši, odnosno čini mi se da je samo jednom od njih ostalo jedno uvo. Oni su bili poređani po podu, tako što su neki bili naslonjeni na zid, a neki od njih u polu ležećem položaju. Nekima od ovih ljudi su već bile izvađene oči, a nekima su predamnom oči vadili. Sjećam se kako je jedan od mučitelja jednom od njih zabio nož u jezik i povukao nož te mu je tako odsjekao jezik. Jednom od ovih Crnogoraca nijesu izvadili oči, tako da je mogao da vidi šta se dešava, pa su zatim počeli da kolju jednog po jednog. Klali su tako što su ih rukama držali za kosu, a nožem sjekli u predjelu vrata. Tom prilikom svakom je glava bila odvojena od tijela. Ako je neko i pokušao da se odbrani brzo je bio savladan, pošto je mučitelja bilo pet, a oni su svi bili prebijeni i u jako teškom stanju. Na kraju je ostao živ samo onaj kome nijesu izvadili oči. Jedan od mučitelja je poređao tri noža, jedan pored drugog, i rekao da bira nož kojim će ga zaklati. Ovaj mučenik, kome je zaista bilo dosta muka i poniženja, upro je rukom u jedan od noževa. Jedan od mučitelja, nijesam tačno siguran koji, ali mi se čini da je to bio onaj koji je zahtijevao da bira nož, potpuno je pobijesneo, više je ličio ne zvijer nego na čovjeka, i munjevitom brzinom dograbio je taj nož i za delić sekunde prišao Crnogorcu i jednim zamahom odvojio mu glavu od trupa. Beživotno tijelo se prevrnulo, a glava je ostala u vazduhu, pošto ju je ovaj držao za kosu. Ovo je bio stravičan prizor koji se jedva može opisati. Dok je ubica držao glavu, oči zaklanog su bile otvorene, a takođe i usta i ona su se u takvom stanju otvarala i zatvarala nekoliko puta. Od ovog prizora su se i zlikovci uplašili. Kada je, posle izvesnog vremena , onaj koji je držao glavu došao k sebi iz sve snage ju je tresnuo o zid, tako da se ona jednostavno rastavila i video sam mozak kako treperi”. Gavrilo Tripković, koji je zajedno sa bratom Damjanom bio žrtva i svjedok zvjerstava u Lori, razmijenjen je posredstvoma MCK u Nemetinu.

Otvoreno skrivanje hrvatskih zločina
Hrvatski režiser Nenad Puhovski je pokušao, kroz dokumentarne filmove "Paviljon 22 " i " Lora, svjedočanstva ", osvijetliti događaje u samo dva hrvatska logora, međutim, ti filmovi nikad nisu objavljeni na Hrvatskoj radio televiziji iz političkih razloga. Da li se to moze nazvati - “iskreno suočavanje Hrvatske sa prošlošću”!? U filmu "Paviljon 22" režiser Puhovski je rasvjetljavao pitanje logora na Zagrebačkom sajmištu, gdje su bili zatočeni srpski civili iz Zagreba i okoline, od kojih su mnogi završili svoj život na gubilištu Pakračka dolina. Kuriozitet je da negativnom junaku toga filma, izvjesnom Miroslavu Bajramoviću, koji je u jednom intervjuu priznao da je ubio 71 srpskog zatočenika, nikada nije suđeno za taj zločin pred hrvatskim sudovima.
Hrvatska još nije podigla optužnice za zvjerska mučenja i teška ubistva zarobljenika nikšićko-šavničke grupe, koja su se desila u splitskoj Lori, da ne govorimo o jos četrdeset do pedeset na slican nacin brutalno ubijenih logoraša u tom logoru. Sve što se desilo u Lori pripisano je osmorici hrvatskih policajaca koji su na prvom sudjenju bili čak i oslobođeni, a na dodatnom dobili zatvorske kazne od šest do osam godina za ubistvo samo dva logoraša- Nenada Kneževića i Gojka Bulovića, od kojih nijedan nije bio iz nikšićko-šavničke grupe!
Zbilja, šta se to desilo sa tim nedostižnim suđenjem ubicama zarobljenika nikšićko-šavničke grupe, kao i ostalim stradalnicima ubijenim u Lori, Pakračkoj dolini, Medačkom džepu , Dretelju, Helidromu i Gabeli, ...? Šta je sa onima pravdi nedokučivim, koji su sve te zarobljenike do momenta ubistva mučili – ostaje otvoreno pitanje za predsjednika Vrhovnog suda Hrvatske, koji tvrdi da je pravda dostižna?!
Naravno, nije sporno da se trebao pokrenuti sudski proces zbog maltretiranja hrvatskih zatvorenika u Morinju, ali je očigledno da se trebala podići optužnica i protiv svih onih koji su na isti, ili cak gori nacin, prebijali i mučili ratne zarobljenike nikšićko-šavnicke grupe, od momenta hapšenja u Mostaru, preko tamnica u Bijelom Brijegu i Grudama, do momenta ubistva u Lori. A posebno postoji potreba da se, prije svih, kazne upravo oni koji su na svirepi način lišili te zarobljenike života bez sudske presude. Dakle, skoro je očigledno da su ta dva procesa trebala otpočeti istovremeno, da je zaista postojala “iskrena želja dva tužilastva” u rješavanju pitanja prošlosti na korektan način. U tom smislu ne čudi dvoličnost hrvatskog pravosuđa, koliko poražava licemjerje crnogorskih vlasti, njihova bezosjecajnost i kriminalno slijepa neodgovornost.

Balkanski principi i praksa
Dosadasnja praksa je pokazala da se u Hrvatskoj sudski goni maleni broj onih koji su ubijali u logorima, i to samo oni koji su morali biti izvedeni pred sud zbog iznenadnog pritiska javnosti i realne mogućnosti narušavanja međunarodnog ugleda te države. Ako Hrvatska do sada nije podigla opsežnu optužbu za brutalni zločin u Lori, jasno je da ona neće biti podignita i za razne torture koje su se regularno dešavale u 265 hrvatskih logora. Ako hrvatsko tužilastvo do sada nije ažurno procesuiralo slučajeve mučenja koja nisu završena smrtnim ishodom- realno se može zaključiti da se po pitanju Morinja, gdje se radi o torturama koje nisu zavrsene smrtnim ishodom, u suštini radi o providnoj političkoj igri hrvatskih vlasti. Kakvoj?
Jasno je da je Balkan prostor gdje se odnos prema zločinima izgrađuje po formuli prikrivanja i relativizovanja svojih i naduvavanja tuđih zločina. Gdje se u složenim diplomatskim igrama pitanje elementarnog poštenja drugih tretira kao njihova slabost, koja daje mogućnost za sopstvenu diplomatsku kontraofanzivu kroz dodatne nesuvisle optužbe. Zato se pitanje Morinja nalazi izmedju želje za suočavanjem Crne Gore sa dijelom svoje prošlosti i pozicije - da oni koji se nijesu suočili sa svojom prošlošću, kao što je Hrvatska, iskoriste priliku da providnim napadom prikriju svoje grijehe, neažurnost i nedostatak volje da kroz svoj primjer pokažu kako se takva složena pitanja rješavaju na "evropski nacin". Zato se logično nameće pitanje- gdje se crnogorska vlast nalazi u dionici savjesti između Lore i Morinja? Odgovor je jako jednostavan - nema je! Naravno, zbog toga i postoji istorijska odgovornost za sve, koja može biti spora, ali je apslolutno dosižna. I ona je jako blizu, nevažno od vremenskih parametara i besmislene balkanske političke providnosti.

Narod ne postoji

nedjelja, 05 april 2009 00:55, kolumna in4s

Poslednji parlamentarni izbori u Crnoj Gori su donijeli neizostavnu pobjedu DPS- a, kao i novi, tradicionalni potop opozicije. Sve je bilo u duhu tvrde tradicije, na koju smo se navikli, osim što je netradicionalno došlo do pojave velike izborne metle, koja je snagom "gigantskog lahora" oduvala mnoštvo stranaka sa političke pozornice Crne Gore.

U jednom jedinom kišnom danu su nestali ordinirajući sudionici neobuhvatne farse, u vremenu i prostoru, od Parlamenta Crne Gore, poput – Narodne stranke, Liberalne partije, Demokratske srpske stranke, Demokratskog centra,…

Ako gledamo pojedinačne rezultate svake ove stranke, dijelivši u slučaju dvojne koalicije njihove glasove i procente po pola, ispada da su među onima koji odlaze sa političke scene ubjedljivo najjači bili invalidi i penzioneri Crne Gore. Stranka penzionera i invalida (SPI) je osnovana neposredno uoči izbora. Na izborima je učestvovala bez izbornog štaba i izbornog programa, bez ijednog profesionalnog političara, kao i bez neke valjane infrastrukture. I pored toga ona je, sa par medijski aktivnih i živahnih penzionera, lagano pretrčala po snazi sve ostale poznate i "silne partije" koje su ostale ispod cenzusa. Lideri penzionera i invalida su ličili na odlazeće supermene u poređenju sa prilično bajatim, neprofesionalnim liderima stranaka koje nisu prešle cenzus. To što se desilo u vezi SPI je izazvalo krupne nedoumice i neotektonske poremećaje na svijetlim marginama odlazeće političke pozornice Crne Gore, jer više nikom nije jasno – koji je od lidera ispodcenzusnih stranaka bio politički invalid, ko je bio hramajući profesionalac, a ko tradicionalni politički penzioner!?

Koalicija penzionera i invalida politike!?

Ako vođe stranaka koje nisu ušle u Parlament ne žele da se povuku sa, u porazu utemeljenog, mjesta propalih lidera svoje stranke, jer je u Crnoj Gori postala ne samo moda, već i velika čast biti propali lider propale stranke – tada bi bilo najkorektnije da se svi okupe oko SPI, trenutno najjače ispodcenzusne opozicione partije u Crnoj Gori, kao stožera buduće Velike koalicije penzionera i invalida političkog rada i truda Crne Gore.

Ali, šalu na stranu, osnovno je pitanje – da li iko zna za šta se se uopšte borili lideri partija koje ne mogu dostići samo polovinu izbornog cenzusa? Koje ćak taj goli cenzus ne mogu proći ni u dvojnoj koaliciji sa drugim strankama!? Pa zašto tada takve stranke u Crnoj Gori uopšte postoje? Ko zna, izgleda da im je prava osnova bivstvovanja bila isključivo komercijalne prirode, a jedina svrha njihovog jadnog postojanja – da im nesmjenjivi lider dobije taj jedan nevažni poslanički mandat i nebitnu poslaničku privilegiju. Stranke koje nisu ušle u Parlament sada mogu da promjene rukovodstvo i program, ali je za njihov povratak u politiku sve to – više nego zakašnjela reakcija. Čak i u slučaju transformacije one mogu na sljedećim izborima proći samo još gore, i ništa više. Zar nije tada logično da se takve stranke ugase, pa da više ne smetaju na političkoj sceni Crne Gore? Naravno da jeste, baš kao što je jasno da se to neće desiti, jer i blistave političke olupine imaju svoju polovnjačku političku cijenu u Crnoj Gori. Ako ništa drugo, neke od njih mogu podmigivati Milu Đukanoviću da im nađe neko mjesto na sljedećim izborima, kao što su podmigivali do sada.

Očigledno je da te stranke nisu imale ideje i lidere koji će se svidjeti čak i onim najneprobirljivijim glasačima. Neke od njih su pokušale negativnom kampanjom da uvećaju biračko tijelo, ne znajući osnovnu političku istinu da se negativnom kampanjom plodotvorno stvaraju apstinenti i glasači nekih drugih partija – koje sigurno prelaze cenzus i šalju pomirljive poruke. Njihovi lideri kao da nisu znali – da je negativna kampanja siguran put za uništenje sopstvenog biračkog tijela. Zašto su tada vodili negativnu kampanju, prekrivši njenom bombastičnom snagom svoje najbolje ideje, otišli zbog nje ispod cenzusa i predali svoje glasove vladajućoj koaliciji?

Parlamentarna besmislenost opozicije

Strankama koje su ušle u Parlament ne može se zamjeriti da su izigrale glasače na ovim izborima time što nisu prešle izborni cenzus. SNP. NDS i PzP su glatko, bez ikakvih problema, ušle u poslaničke klupe, mada nije jasno – šta ce tamo da rade!? Jer, više od položaja statista u narednoj skupštinskoj koreografiji one ne mogu imati.

Dovoljno je napomenuti činjenicu da ove tri stranke, poslije par decenija tumaranja, nemaju svoj opozicioni TV medij, da se nisu uspjele koaliciono ujediniti za ove izbore – pa da se izvuče zaključak da je smisao njihovog postojanja, takođe, krajnje problematičnog karaktera. Kome su one, i zašto, tada potrebne? Nema sumnje, opoziciono orjentisanim građanima Crne Gore takve stranke teško da mogu biti od koristi, jer se od njih ne može očekivati životno potrebna promjena vlasti.

Tim strankama su sada krivi neki mediji i nesporno negativna kampanja drugih stranaka, umjesto da konstatuju da su glavni krivci za teški poraz od vladajuće koalicije upravo njihove loše koncepcije i netalentovani izborni štabovi. Da su imali svoje medije, neku originalnost u javnim nastupima i visprene političare koji znaju kako se treba boriti protiv negativne kampanje – njihov bi rezultat sigurno bio mnogo bolji. Zbilja, da li profesionalni opozicioni političari u Crnoj Gori znaju – kako se treba boriti protiv negativne kampanje? Ako to ne znaju – šta tada rade u politici!? Za početak, neka pogledaju kako to rade Berluskoni ili Žirinovski, i mnoge stvari će im postati jasnije. Pravo je uživanje posmatrati kako se Vladimir Volfović bori protiv negativne kampanje, kako nosioca negativne kampanje u direktnom duelu ostavlja bez perja, izlazeći iz bitke kao neprikosnoveni superheroj, kome aplaudiraju čak i ljuti politički protivnici.

Gdje je narod u ovoj priči?

Izgleda da građani Crne Gore u svoj ovoj političkoj priči uopšte ne figurišu u bilo kakvom obliku. Jednako su ih preveslali svi koji su učestvovali u zadnjoj izbornoj papazjaniji, doduše, na razne načine. A narod je samo želio da mu opozicija priušti promjenu duha prostora, koji je ustajao dvadesetogodišnjom vladavinom istih lica.

Moguće je da bi se isti rezultat desio i da se opozicija ujedinila, jer je i na ovim izborima opet poklekla infrastruktura glavnih opozicionih stranaka na mjestima kontrole glasanja. Dovoljno je samo reći da se na izbornim mjestima u Nikšiću rezultat pobjedničke vladajuće koalicije kretao u rasponu od 21,43 do 86,67 odsto!? Da li su u jednom te istom gradu uopšte mogući ovako različiti rezultati bez poznatih metodologija vještačkih uticaja hajdučko-uskočkog tipa? Opozicija tvrdi da je sve bilo regularno. Nenormalni izborni rezultati na osnovnim izbornim jedinicama pokazuju suprotno. Ko laže – koza ili rog? Dakle, oronuloj opoziciji, osim svih ostalih nedostataka, dodatno fali profesionalna infrastruktura. Pa dobro, šta su tada radili ove dvije posljednje decenije, kad nemaju infrastrukturu, medije, koncepcije, ideje, efektne lidere,…?

Svojevremeno sam, prije dvadesetak godina u Sarajevu, nadahnuto i vatreno pričao jednom profesoru Filozofskog fakulteta o značaju demokratije, koja donosi mogućnost da se mijenja vlast, kao i predsjednici stranaka koji se ne pokažu dovoljno sposobnim. On me je kratko upitao: "A ko će da ih mijenja, mladi moj gospodine"? "Kako ko profesore!? Narod će da ih mijenja!" – odgovorio sam mu odlučno, prilično začuđen pitanjem. A on mi je blago rekao: "Ali, mladi moj gospodine, narod ne postoji!" To što sam ostao bez teksta, shvatajući da mi profesor, koji je doktorirao na djelima Dostojevskog, šalje neobično važnu informaciju – nije bio najvažniji momenat, koliko je bilo bitno to što me je svojom porukom u magnovenju reprogramirao. I natjerao da stvari uvijek posmatram i sa one druge obale rijeke, sa koje se uvijek vide čuda nad čudima. Baš kao i na ovim izborima, gdje je vlast opet izabrala sebe, a opozicija levitirala u svakidašnjim iluzijama, ne figurišući, baš kao i narod, u bilo kakvom kakvom obliku.

Izjave, jul - avgust 2009.g.

Grubač: Vuksanović dovodi u sumnju formiranje Matice

Podgorica, 24.08.2009.g., (MINA) – Ponašanje predsjednika Srpskog nacionalnog savjeta (SNV), Momčila Vuksanovića, dovodi u sumnju formiranja Matice Srba Crne Gore, ocijenjeno je danas iz Akademske alternative (AA).Iz SNV-a je ranije saopšteno da je odluku o održavanju Osnivačke Skupštine Matice, 30. avgusta u manastiru Morača, blagoslovio vladika Amfilohije, što je Mitropolija crnogorsko-primorska demantovala.
Predsjednik AA Vojin Grubač kazao je da u toj nevladinoj organizaciji sumnjaju da je Inicijativni odbor za osnivanje Matice dao bilo kakvu izjavu “a pogotovo ne onu u kojoj se navodi brutalna neistina da je mitropolit Amfilohije dao blagoslov za formiranje toga udruženja”. “Pretpostavljamo da je tu nekorektnu izjavu dao Vuksanović koji, po našim informacijama, nije član Inicijativnog odbora te organizacije u formiranju. Takvo ponašanje predsjednika SNV-a, koje u sebi sadrži elemente nedopustive manipulacije, dovešće u ozbiljnu sumnju mogućnost formiranja Matice”, smatra Grubač. On je u reagovanju dostavljenom agenciji MINA ocijenio da je “krajnje neozbiljno od Vuksanovića da jednu lijepu ideju profaniše u samom startu, dajući joj formu čistog politikanstva, koje je nedopustivo za svakog javnog radnika koji ima iskrene namjere i korektne ciljeve”. “Upravo zato, smatramo da je gospodin Vuksanović obavezan uputiti javno izvinjenje mitropolitu Amfilohiju, kao i članovima Inicijativnog odbora za osnivanje Matice Srba Crne Gore, uz obećanje da više neće uraditi ništa slično u svom daljem javnom djelovanju”, kazao je Grubač. Prema njegovim riječima, Inicijativni odbor za formiranje Matice Srba Crne Gore treba podržati u nastojanju da se stvori ozbiljna organizacija.
“Na koju neće moći da utiču nestabilne političke i parapolitičke ličnosti, koje su spremne svaku ideju obezvrijediti u paradoksalnim izlivima političkog egoizma”, zaključio je Grubač

..............................................

POLITIKA – AA - OCJENA

Moguća internacionalizacija srpskog pitanja

Podgorica, (MINA) – 18.avgust 2009.g.

U državnim organima postoji diskriminacija Srba i ukoliko krivci za takvo stanje ne budu odgovarali, može doći do internacionalizacije položaja srpskog naroda u Crnoj Gori, ocijenila je Akademska alternativa (AA).
Predsjednik AA Vojin Grubač kazao je da postoji opsežna i začuđujuća nacionalna diskriminacija Srba kada je u pitanju proporcionalna nezastupljenost naroda, koji žive u Crnoj Gori, u njenoj državnoj administraciji.“
Smatramo da bi se desio veliki civilizacijski pomak i ubrzalo približavanje Crne Gore Evropskoj uniji kada bi se krivci za takvo stanje u crnogorskoj administraciji našli pred sudom i odgovarali za svoje postupke i radnje”, naveo je Grubač u izjavi dostavljenoj MINI.
Ako se to ne desi, smatra on, prirodno će doći do internacionalizacije položaja Srba u Crnoj Gori.“Što može dovesti do situacije da se krug okrivljenih proširi u takvoj mjeri da će biti potreban međunarodni tribunal da bi se pitanje odgovornosti državnih funkcionera Crne Gore, po tom pitanju, konačno riješilo”, naveo je Grubač.
Prema njegovim riječima, ocjene državnog sekretara u Ministarstvu za dijasporu Srbije, Miodraga Jakšića, o položaju Srba u Crnoj Gori, apsolutno su utemeljene.“
Dokaz za to se nalazi u Izvještaju crnogorskog ombudsmana Šefka Crnovršanina o proporcionalnoj nezastupljenosti naroda koji žive u Crnoj Gor,i u njenoj državnoj administraciji”, istakao je Grubač.
Prema njegovim riječima, na osnovu rezultata tog istraživanja može se zaključiti da u Crnoj Gori postoji opsežna i začuđujuća nacionalna diskriminacija, koja je čak u suprotnosti sa svim normama Ustava Crne Gore.“
Zato bi portparol DPS-a Rajko Kovačević morao da, prije reakcije na stavove Jakšića, javno predoči osvrt svoje stranke na rezultate istraživanja Crnovršanina”, smatra Grubač.On je pozvao najviše funkcionere DPS-a da prestanu sa diskriminacijom Srba u državnim organima Crne Gore, jer “takva politika sa sobom nosi izuzetno visoke rizike po mir i stabilnost društva”.
Jakšić je ranije ocijenio da je, od zemalja regiona, srpsko pitanje najbolnije u Crnoj Gori, gdje ne postoji ni minimum ustavnih i statusnih prava za Srbe u kulturi, informisanju, prosvjeti i vjeroispovijesti.
Iz crnogorskog Ministarstva za ljudska i manjinska prava i DPS-a je saopšteno da su ocjene Jakšića potpuno neutemeljene.

.........................................

Miljan Mugoša nije diplomata

NAKON NAJAVE ISTRAGE PROTIV GRADONAČELNIKOVOG SINA, U MIP-U ODLUČILI DA PROČISTE SVOJE REDOVE

dnevnik "Vijesti", Podgorica, 08.08.2009.g.
- Ministarstvo inostranih poslova saopštilo je juče \"Vijestima\" da je donijelo odluku o povlačenju Miljana Mugoše sa dužnosti trećeg sekretara u ambasadi Crne Gore u Vašingtonu.Generalni sekretar MIP-a Mirsad Bibović kazao je \"Vijestima\" da je, kako je i najavljeno, sa Mugošom juče obavljen razgovor u tom ministarstvu.\"Nakon događaja od srijede uveče, u kome je učestvovao i službenik Ministarstva inostranih poslova Miljan Mugoša, u Ministarstvu je obavljen razgovor sa njim. Ne prejudicirajući ishod pokrenutih radnji i postupaka od strane nadležnih organa, Ministarstvo inostranih poslova donijelo je odluku o povlačenju Miljana Mugoše sa dužnosti III sekretara u ambasadi Crne Gore u Vašingtonu\", potvrdio je Bibović. Sin gradonačelnika Podgorice pozvan je u četvrtak ujutro da se hitno javi na razgovor u Ministarstvo inostranih poslova i da se izjasni o navodima medija da je učestvovao u napadu na urednika i fotoreportera \"Vijesti\". Ministarstvo je ranije saopštilo da je Mugoša službenik u tom Vladinom resoru, a od februara 2007. godine obavlja dužnost III sekretara u ambasadi Crne Gore u Vašingtonu.

Odluku da se Mugoša povuče iz ambasade u SAD, NVO Akademska alternativa vidi kao “sasvim ispravan, ali iznuđen potez”. Predsjednik AA Vojin Grubač saopštio je da incident koji se desio između gradonačelnika Podgorice i novinara “Vijesti” skoro sigurno predstavlja “početak kraja političke karijere gospodina Miomira Mugoše”. “Mislimo da je od svih varijanti odlaska iz politike on odabrao upravo onaj koji je najnepovoljniji, jer takve stvari su u politici neoprostive na svim meridijanima gdje postoji demokratsko društvo. Ujedno, preporučujemo političarima i državnim funkcionerima da u svim sumnjivim situacijama pozovu organe reda da ispitaju stepen opasnosti koja im prijeti, te da ne uzimaju zakon buzdovana u svoje ruke pretpostavljajući da imaju pravo linčovati bilo koga”, poručio je Grubač.

.......................................................

Грубач: Дајте нам нове идеје или нове лидере

utorak, 14 jul 2009 18:28 ИН4С

Сада, када је јасно да преостале три опозиционе
парламентарне странке имају најтврђи монопол на опозициони потенцијал у Црној Гори, постоје озбиљне индикације да се оне уопште не сналазе у новонасталој монополистичкој ситуацији, стоји у саопштењу Војина Грубача, предсједника НВО Академска алтернатива.
"Недостатак свјежих политичких пројеката и оргиналних политичких иницијација код тих странака, чему смо свједоци, може се крајње негативно одразити на ионако посрнули опозициони дух разочараних грађана. Ако СНП, НОВА и ПзП немају освјежавајућих политичких пројеката које могу понудити опозиционо орјентисаним грађанима разних политичких укуса , било би добро да бар предложе нова лица, могуће и нове вође, које би могле покренути очигледно непријатну политичку ситуацију са мртве тачке.
Дакле, избор мора бити недвосмислен- неопходно је опозиционој јавности понудити нове пројекте или промишљено промовисати нове лидере, који ће снагом свог политичког каракатера и талента унијети свјежину у политички простор Црне Горе. Уједно, те странке су обавезне да непотребне, исподпросјецче партијске кадрове и посланике, који једино имају “јаке лактове”, замијене на оне партијске личности које имају нове идеје и најбоље квалификације за опозиционо дјеловање. Зато, као минимум у садашњој ситуацији те странке, уколико желе “упражњавати” озбиљну трансформацију, требају омогућити бржи пролаз по партијској хијерархији оних страначких колега који могу преокретнути неповољне тенденције у тим странкама и преломити ситуацију у општем опозиционом покрету.
Уколико се то не деси, бићемо свједоци стварања десетина нових, непотребних, странака које само могу унијети јос већу забуну на опозиционој сцени Црне Горе" закључује Грубач.