Kolumna In4S, petak, 16 januar 2009 14:06 Vojin Grubač
Na srpskoj političkoj sceni u Crnoj Gori se digla ogromna prašina oko formiranja Srpskog nacionalnog savjeta. Srpski i prosrpski političari u Crnoj Gori su organizatore i zastupnike stvaranja Savjeta etiketirali kao – manjince. Naravno, protivnici naših grešnih srpskih manjinaca (menjševika) su, logično, naši nepogrješivi srpski većinci – boljševici. Dakle, dijelimo se kao amebe.
Nezavisno od toga kako se odnose prema onima koji drugačije misle, u radu dosadašnjih srpskih političara u Crnoj Gori postoji nekoliko nespornih momenata. Srpski političari u Crnoj Gori za osamnaest godina političkog djelovanja nisu ništa konkretno uradili za narod koji predstavljaju. Nisu stvorili niti jednu srpsku nacionalnu instituciju, nisu uspjeli da otvore bar jednu TV stanicu, srpsku ili opozicionu – nevažno, nemaju srpski politički nedjeljnik, a proporcionalna nezastupljenost i diskriminacija Srba u organima državne uprave je na nivou državnog kriminala najvišeg stepena. Ko je čak letimično pogledao poslednji Izvještaj crnogorskog ombudsmana Šefka Crnovršanina o nacionalnoj zastupljenosti naroda u državnim organima Crne Gore – jednoznačno je mogao konstatovati da se u tim institucijama desio anticivilizacijski puč sa elementima etničkog čišćenja, uz grubo rušenje Ustava države. Da napomenem, do sada se nije dizala odgovornost za tu protivzakonitu aktivnost državnog aparata od strane nadležnih insitucija.
Zalaganje Srpskog nacionalnog savjeta da Srbi u Crnoj Gori budu proporcionalno zastupljeni u sljedećem sazivu Parlamenta, kao i organima državne uprave, Miodrag Vuković, šef poslaničke grupe DPS, je iskoristio za novo izmotavanje srpskih političara, pri čemu su mediji prenijeli sljedeće njegove riječi: "Drugo je pitanje, malo teže, kako da definišemo dodatna politička manjinska prava. Tu su u opoziciji nedosljedni, jer u Ustavu piše da pravo na autentičnu zastupljenost u organima vlasti imaju pripadnici manjinskih naroda i nacionalnih manjina. Osnovno pitanje je da se definišu manjinski narodi i nacionalne manjine. Nacionalne manjine u Crnoj Gori su danas Hrvati i Albanci, koji imaju svoje matične države i prihvataju taj status u Crnoj Gori. Pitanje je šta sa Bošnjacima, koji izlaze sa nejasnim zahtevima. Ključni problem novog zakona leži u odgovoru na pitanje – da li su Srbi nacionalna manjina? Prvo neka kažu lideri Srba u Crnoj Gori da li su manjina i odmah ćemo prilagoditi zakon. Ako jesu, onda bi 30 odsto Srba u Crnoj Gori imalo zagarantovane mandate, pa nam izbori ne bi trebali. Oni su, međutim, bježali od izjašnjavanja o onome što je osnova da bi se utvrdili manjinski mandati, jer u srpskom bloku postoji sukob oko statusa Srba – kaže Vuković."
Trgovina ljudskim pravima
Prvi i glavni zaključak koji se moze izvesti iz ove izjave Vukovića je da se on, kao političar i profesionalni Crnogorac, želi trgovati sa nacionalnim političarima drugih naroda oko elementarnih nacionalnih prava građana, koje ti političari predstavljaju. Naravno, treba napomenuti da je takva anticivilizacijska berza kaznjiva zakonom, kao svaka druga protivustavna "trgovačka aktivnost".
I tako, Vuković priznaje da u Ustavu piše da pravo na autentičnu zastupljenost u organima vlasti imaju pripadnici manjinskih naroda i nacionalnih manjina, ali zaboravlja da doda i – proporcionalnu! Tvrdi da mu je jasno da Albanci i Hrvati pripadaju nacionalnim manjinama. Nije mu jasno da li su Bošnjaci nacionalna manjina ili manjinski narod, mada je svima jasno da, nevažno od svog slobodnog izbora, Bošnjaci imaju neotuđivo pravo na autentičnu i proporcionalnu zastupljenost u državnim organima i Parlamentu Crne Gore. I na kraju ide glavna poenta Vukovića – nije mu jasno da li su Srbi nacionalna manjina, te traži da mu srpski političari odgovore na to stupidno pitanje. Naravno, srpski političari nisu znali da mu odgovore, jer su izgubljeni u svemiru. Ako ništa drugo, srpski političari su mogli ponoviti važnu izjavu poslanika Budimira Aleksića, koji je davno rekao Vukoviću, i sličnima koji imaju neke "dileme", da u Crnoj Gori nema većinskog naroda, te da su Srbi i Crnogorci dva manjinska naroda, duduše, brojnija od ostalih.
Sada dolazimo u poziciju da svima jednako, srpskim političarima kao i funkcionerima DPS, SDP, LP, moramo objašnjavati nesporni fakt da su dva "državotvorna naroda", Srbi i Crnogorci – dva manjinska naroda, kao i to da ta dva "konstitutivna" manjinska naroda imaju pravo na proporcionalnu i autentičnu zastupljenost u Parlamentu i državnim organima po glavnom aktu države – Ustavu. Naravno, tumačeći Ustav po željama Miodraga Vukovića ispada da nacionalna manjine u Crnoj Gori imaju sva nacionalna prava, a da nacionalna prava dva najbrojnija naroda predstavljaju područje prljavih političkih trgovina, gdje neko mora obavezno biti teško diskriminisan i prevaren. Da je to – MORA BITI DISKRIMINISAN I PREVAREN – neizostavno, svedoči bježanje Miodraga Vukovića od primjene Ustava Crne Gore, kao i Izvjestaj ombudsmana.
Psima i Srbima zabranjen ulaz!
U Izvjestaju ombudsmana Šefka Crnovršanina nema podataka o nacionalnoj zastupljenosti opštinskih činovnika u Podgorici. Na odborničko pitanje upućeno gradonačelniku Podgorice Miomiru Mugoši o broju Srba zaposlenih u administraciji Podgorice, on je odgovorio da nije zaposlen niti jedan Srbin! Nedavno je isti gradonačelnik zabranio činovniku Opštine, gospođi s invaliditetom vezanim za nedostatak vida, Marijani Mugoši da njen pas vodič Ksena ulazi u zgradu Opštine Podgorica. Poruka gradonačelnika Podgorice je očigledna – psima i Srbima nije dozvoljen rad u administraciji grada!
Po Izvještaju ombudsmana Crnovršanina, u ministarstvima kulture, prosvete i nauke, zdravlja, turizma i poljoprivrede od ukupno 712 zaposlenih ima 617 Crnogoraca i 25 Srba, mada Crnogoraca treba da bude 292, a Srba 228. Crnogorski premijer Milo Đukanović je na pitanje o psu Kseni rekao da bi mu on dozvolio da radi u zgradi Vlade. Pa dobro, ako bi premijer dozvolio psu vodiču da radi u Vladi, zašto ne dozvoljava Srbima da rade u toj istoj Vladi u proporciji koja im se garantuje traumatičnim, ali obaveznim Ustavom Crne Gore? Svakako, najvažnije je u ovoj priči – zašto to pitanje nisu postavili Mugoši i Đukanoviću srpski političari koji se bore za prava Srba? Pa dobro, da ih oslobodim te obaveze – ja ću postaviti to pitanje?! Inače, iskreni sam zastupnik prava životinja, ali tvrdim da Srbi takođe moraju imati sva garantovana prava kao pripadnici ljudskog roda. Do tada, Ksenu ću vise cijeniti od današnjih javnih zaštitnika prava Ksene, koji od te dobre repate kuce ne vide aparthejd i etnička čisćenja u istoj zgradi u kojoj radi Ksena.
Bauk Srpskog savjeta
I tako, Srpski nacionalni savjet je postao bauk koji kruži Crnom Gorom, jednako plašeći nosioce najcrnje nacionalne diskriminacije kao i srpske političare. Zbilja, šta je u pitanju? Da nije u pitanju strah srpskih političara od konkurencije u borbi za osnovna ljudska i nacionalna prava Srba u Crnoj Gori? Čega se plasiti? Da se ne stvori neka srpska institucija kao dokaz da su srpski političari ipak nešto mogli uraditi za prošlih par desetina godina!? Pa zar nemamo isti cilj a različite puteve, ili nam možda čak ni cilj nije isti!? Možda u svoj ovoj zavrzlami srpski političari nemaju nekog jasno definisanog cilja niti pravca, poput aviona koji rula? Naravno, aviona koji rula, a ne leti!
Očigledno je da srpske nacionalne projekte u Crnoj Gori treba odvojiti i ograditi od politike i političara. Srpski političari moraju i dalje sizifovski raditi svoj posao, u ulozi "gurača kamena" koja im je prednaznačena na političkoj sceni Crne Gore. Glas im vjerovatno treba pokloniti na sljedećim i svim ostalim izborima, jer su bolji od onih koji su gori. I to bez obzira što su Srbi, kao političari, poznati u hiperprodukciji proizvodnje političkog ništa. A na drugoj strani, dajmo mogućnost Srpskom nacionalom savjetu da bar otpočne sa stvaranjem srpskih institucija i realizacijom srpskih projekata. Banalan je problem što će svaki uspjeh, pa čak i onaj maleni, kod dijela srpskih političara izazvati nekontrolisane provale gnjeva.
A šta će se tek desiti kada Srpski nacionalni savjet pokrene inicijativu za stvaranje Specijalnog suda za odgovorne u faktu etničke diskriminacije i etničkih progona u organima državne uprave Crne Gore? Ko će se u crnogorskoj javnosti, od zaštitnika ljudskih prava do političara i političkih analitičara, morati prezuti dok panika bude hvatala Miodraga Vukovića i njemu slične? Dakle, trebaju se zakopati "ratne sjekire" među srpskim političarima i srpskim nacionalnim radnicima. Moraju se razdvojiti buduće srpske institucije od hirova politike i političara. Ako se to ne razdvoji, rezultat će opet biti – poznato veliko ništa!
Na srpskoj političkoj sceni u Crnoj Gori se digla ogromna prašina oko formiranja Srpskog nacionalnog savjeta. Srpski i prosrpski političari u Crnoj Gori su organizatore i zastupnike stvaranja Savjeta etiketirali kao – manjince. Naravno, protivnici naših grešnih srpskih manjinaca (menjševika) su, logično, naši nepogrješivi srpski većinci – boljševici. Dakle, dijelimo se kao amebe.
Nezavisno od toga kako se odnose prema onima koji drugačije misle, u radu dosadašnjih srpskih političara u Crnoj Gori postoji nekoliko nespornih momenata. Srpski političari u Crnoj Gori za osamnaest godina političkog djelovanja nisu ništa konkretno uradili za narod koji predstavljaju. Nisu stvorili niti jednu srpsku nacionalnu instituciju, nisu uspjeli da otvore bar jednu TV stanicu, srpsku ili opozicionu – nevažno, nemaju srpski politički nedjeljnik, a proporcionalna nezastupljenost i diskriminacija Srba u organima državne uprave je na nivou državnog kriminala najvišeg stepena. Ko je čak letimično pogledao poslednji Izvještaj crnogorskog ombudsmana Šefka Crnovršanina o nacionalnoj zastupljenosti naroda u državnim organima Crne Gore – jednoznačno je mogao konstatovati da se u tim institucijama desio anticivilizacijski puč sa elementima etničkog čišćenja, uz grubo rušenje Ustava države. Da napomenem, do sada se nije dizala odgovornost za tu protivzakonitu aktivnost državnog aparata od strane nadležnih insitucija.
Zalaganje Srpskog nacionalnog savjeta da Srbi u Crnoj Gori budu proporcionalno zastupljeni u sljedećem sazivu Parlamenta, kao i organima državne uprave, Miodrag Vuković, šef poslaničke grupe DPS, je iskoristio za novo izmotavanje srpskih političara, pri čemu su mediji prenijeli sljedeće njegove riječi: "Drugo je pitanje, malo teže, kako da definišemo dodatna politička manjinska prava. Tu su u opoziciji nedosljedni, jer u Ustavu piše da pravo na autentičnu zastupljenost u organima vlasti imaju pripadnici manjinskih naroda i nacionalnih manjina. Osnovno pitanje je da se definišu manjinski narodi i nacionalne manjine. Nacionalne manjine u Crnoj Gori su danas Hrvati i Albanci, koji imaju svoje matične države i prihvataju taj status u Crnoj Gori. Pitanje je šta sa Bošnjacima, koji izlaze sa nejasnim zahtevima. Ključni problem novog zakona leži u odgovoru na pitanje – da li su Srbi nacionalna manjina? Prvo neka kažu lideri Srba u Crnoj Gori da li su manjina i odmah ćemo prilagoditi zakon. Ako jesu, onda bi 30 odsto Srba u Crnoj Gori imalo zagarantovane mandate, pa nam izbori ne bi trebali. Oni su, međutim, bježali od izjašnjavanja o onome što je osnova da bi se utvrdili manjinski mandati, jer u srpskom bloku postoji sukob oko statusa Srba – kaže Vuković."
Trgovina ljudskim pravima
Prvi i glavni zaključak koji se moze izvesti iz ove izjave Vukovića je da se on, kao političar i profesionalni Crnogorac, želi trgovati sa nacionalnim političarima drugih naroda oko elementarnih nacionalnih prava građana, koje ti političari predstavljaju. Naravno, treba napomenuti da je takva anticivilizacijska berza kaznjiva zakonom, kao svaka druga protivustavna "trgovačka aktivnost".
I tako, Vuković priznaje da u Ustavu piše da pravo na autentičnu zastupljenost u organima vlasti imaju pripadnici manjinskih naroda i nacionalnih manjina, ali zaboravlja da doda i – proporcionalnu! Tvrdi da mu je jasno da Albanci i Hrvati pripadaju nacionalnim manjinama. Nije mu jasno da li su Bošnjaci nacionalna manjina ili manjinski narod, mada je svima jasno da, nevažno od svog slobodnog izbora, Bošnjaci imaju neotuđivo pravo na autentičnu i proporcionalnu zastupljenost u državnim organima i Parlamentu Crne Gore. I na kraju ide glavna poenta Vukovića – nije mu jasno da li su Srbi nacionalna manjina, te traži da mu srpski političari odgovore na to stupidno pitanje. Naravno, srpski političari nisu znali da mu odgovore, jer su izgubljeni u svemiru. Ako ništa drugo, srpski političari su mogli ponoviti važnu izjavu poslanika Budimira Aleksića, koji je davno rekao Vukoviću, i sličnima koji imaju neke "dileme", da u Crnoj Gori nema većinskog naroda, te da su Srbi i Crnogorci dva manjinska naroda, duduše, brojnija od ostalih.
Sada dolazimo u poziciju da svima jednako, srpskim političarima kao i funkcionerima DPS, SDP, LP, moramo objašnjavati nesporni fakt da su dva "državotvorna naroda", Srbi i Crnogorci – dva manjinska naroda, kao i to da ta dva "konstitutivna" manjinska naroda imaju pravo na proporcionalnu i autentičnu zastupljenost u Parlamentu i državnim organima po glavnom aktu države – Ustavu. Naravno, tumačeći Ustav po željama Miodraga Vukovića ispada da nacionalna manjine u Crnoj Gori imaju sva nacionalna prava, a da nacionalna prava dva najbrojnija naroda predstavljaju područje prljavih političkih trgovina, gdje neko mora obavezno biti teško diskriminisan i prevaren. Da je to – MORA BITI DISKRIMINISAN I PREVAREN – neizostavno, svedoči bježanje Miodraga Vukovića od primjene Ustava Crne Gore, kao i Izvjestaj ombudsmana.
Psima i Srbima zabranjen ulaz!
U Izvjestaju ombudsmana Šefka Crnovršanina nema podataka o nacionalnoj zastupljenosti opštinskih činovnika u Podgorici. Na odborničko pitanje upućeno gradonačelniku Podgorice Miomiru Mugoši o broju Srba zaposlenih u administraciji Podgorice, on je odgovorio da nije zaposlen niti jedan Srbin! Nedavno je isti gradonačelnik zabranio činovniku Opštine, gospođi s invaliditetom vezanim za nedostatak vida, Marijani Mugoši da njen pas vodič Ksena ulazi u zgradu Opštine Podgorica. Poruka gradonačelnika Podgorice je očigledna – psima i Srbima nije dozvoljen rad u administraciji grada!
Po Izvještaju ombudsmana Crnovršanina, u ministarstvima kulture, prosvete i nauke, zdravlja, turizma i poljoprivrede od ukupno 712 zaposlenih ima 617 Crnogoraca i 25 Srba, mada Crnogoraca treba da bude 292, a Srba 228. Crnogorski premijer Milo Đukanović je na pitanje o psu Kseni rekao da bi mu on dozvolio da radi u zgradi Vlade. Pa dobro, ako bi premijer dozvolio psu vodiču da radi u Vladi, zašto ne dozvoljava Srbima da rade u toj istoj Vladi u proporciji koja im se garantuje traumatičnim, ali obaveznim Ustavom Crne Gore? Svakako, najvažnije je u ovoj priči – zašto to pitanje nisu postavili Mugoši i Đukanoviću srpski političari koji se bore za prava Srba? Pa dobro, da ih oslobodim te obaveze – ja ću postaviti to pitanje?! Inače, iskreni sam zastupnik prava životinja, ali tvrdim da Srbi takođe moraju imati sva garantovana prava kao pripadnici ljudskog roda. Do tada, Ksenu ću vise cijeniti od današnjih javnih zaštitnika prava Ksene, koji od te dobre repate kuce ne vide aparthejd i etnička čisćenja u istoj zgradi u kojoj radi Ksena.
Bauk Srpskog savjeta
I tako, Srpski nacionalni savjet je postao bauk koji kruži Crnom Gorom, jednako plašeći nosioce najcrnje nacionalne diskriminacije kao i srpske političare. Zbilja, šta je u pitanju? Da nije u pitanju strah srpskih političara od konkurencije u borbi za osnovna ljudska i nacionalna prava Srba u Crnoj Gori? Čega se plasiti? Da se ne stvori neka srpska institucija kao dokaz da su srpski političari ipak nešto mogli uraditi za prošlih par desetina godina!? Pa zar nemamo isti cilj a različite puteve, ili nam možda čak ni cilj nije isti!? Možda u svoj ovoj zavrzlami srpski političari nemaju nekog jasno definisanog cilja niti pravca, poput aviona koji rula? Naravno, aviona koji rula, a ne leti!
Očigledno je da srpske nacionalne projekte u Crnoj Gori treba odvojiti i ograditi od politike i političara. Srpski političari moraju i dalje sizifovski raditi svoj posao, u ulozi "gurača kamena" koja im je prednaznačena na političkoj sceni Crne Gore. Glas im vjerovatno treba pokloniti na sljedećim i svim ostalim izborima, jer su bolji od onih koji su gori. I to bez obzira što su Srbi, kao političari, poznati u hiperprodukciji proizvodnje političkog ništa. A na drugoj strani, dajmo mogućnost Srpskom nacionalom savjetu da bar otpočne sa stvaranjem srpskih institucija i realizacijom srpskih projekata. Banalan je problem što će svaki uspjeh, pa čak i onaj maleni, kod dijela srpskih političara izazvati nekontrolisane provale gnjeva.
A šta će se tek desiti kada Srpski nacionalni savjet pokrene inicijativu za stvaranje Specijalnog suda za odgovorne u faktu etničke diskriminacije i etničkih progona u organima državne uprave Crne Gore? Ko će se u crnogorskoj javnosti, od zaštitnika ljudskih prava do političara i političkih analitičara, morati prezuti dok panika bude hvatala Miodraga Vukovića i njemu slične? Dakle, trebaju se zakopati "ratne sjekire" među srpskim političarima i srpskim nacionalnim radnicima. Moraju se razdvojiti buduće srpske institucije od hirova politike i političara. Ako se to ne razdvoji, rezultat će opet biti – poznato veliko ništa!
